ارزیابی روش تحلیل استاتیکی غیر خطی فزاینده مودی برای برآورد نیاز لرزه ای پل های فلزی

آیین نامه های طراحی معمول، تحلیل ارتجاعی خطی را برای پیشگویی پاسخ لرزه ای و برآورد نیاز لرزه ای کافی می دانند؛ ولی در واقع رفتار بیشتر ساز ه ها تحت زلزله طرح بصورت غیرخطی می باشد. در دهه گذشته، تحلیل استاتیکی غیرخطی یا روش بارافزون تبدیل به یکی از ابزارهای رایج برای تحلیل ارزیابی سازه ها شده است. علیرغم هزینه بسیار پایین تر این روش نسبت به تحلیل تاریخچه زمانی دینامیکی غیرخطی، استفاده از یک مود به تنهایی برای آن ایجاد محدودیت می کند. بنابراین بسط روش بارافزون برای لحاظ کردن مودهای بالاتر بسیار مورد توجه قرارگرفته و تا حد امکان، تلاش هایی برای نزدیک ساختن پاسخ ها به جوابهای ناشی از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی صورت پذیرفته است. متاسفانه در مورد پل ها تحقیقات لرزه ای ناچیزی صورت گرفته است. در حالیکه پل ها، عناصر کلیدی جاده ها تلقی می شوند. در این مجال سعی شده دقت روش بارافزون مودی در پل های فلزی مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور، یک نمونه پل فلزی(پل صحنه) را انتخاب نموده و رفتار لرزه ای آن بررسی شده است. همچنین پاسخ های حاصل از تحلیل بارافزون مودی با جوابهای دقیق ناشی از تحلیل تاریخچه زمانی مقایسه و دقت آن برآورد شده است.با مقایسه نتایج، مشاهده شد که پاسخ های حاصل از تحلیل بارافزون مودی نسبت به نتایج تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی دست پایین برآورد می شود که می تواند به دلیل حذف مودهای بالاتر سازه باشد.